Body-Mind-Madeira!

Lang tijd geleden hier. Ik lijk wel een bezoeker van deze blog  in plaats van de maker herself. En als ik deze blog bekijk als een bezoeker vind ik hem er nog goed uitzien ook. Als maker weet ik dat hij er nog mooier zal uitzien met dit bericht en zijn foto’s. Want o jee, wat is er veel gepasseerd de laatste weken.

Ik bekijk mijn vorig bericht en zie daar staan ‘Het volgende bericht zal vanuit Madeira zijn’. 1 woord: Oeps! Probleem was dat ik maar 10 min op internet ben geweest in Madeira en die had ik nodig om een mail naar de bezorgde mama te sturen. Family first!

Dus ik zit nu in Corvo maar ik ga doen alsof ik in Funchal zit, dat is Madeira. Maar ik ben daar dus niet want ik zit nu in Corvo maar het is leuker als het lijkt alsof ik dit vanuit Madeira stuur. Dus ik stuur dit vanuit Madeira maar ik zit in Corvo. Ok? Ok!

De mensen van SPEA vonden dat ik Madeira moest leren kennen en vermits zij daarheen moesten voor een congres, kon ik met hen mee. Jihaa! In vogelvlucht zouden we redelijk snel van Corvo naar Madeira kunnen vliegen. Zo werken de vogels, maar niet de wereld. Door "de wereld" moesten we een leuke omweg maken langs Porto. Voor we Madeira onveilig konden maken, hebben we dus wat rondgeslenterd in Porto eerst.

Wie nog nooit op Madeira is geweest should be ashamed of should get over here! Je hebt hier echt voor ieder wat wils! Strandliggers noemen zich maar al te graag ‘nature people’ omwille van de natuur waar ze op liggen en de palmbomen die hoog boven hen hangen. Dus: de nature-people kunnen zich hier te pletter bruinen op de zwarte stranden en heerlijk dobberen in de glanzende zee (spontane gedachte aan mijn zus). De echte wild-nature people, onze pa, kunnen zich uitleven in de tropische bossen hoog in de bergen of wandelingen maken naar de uiterste punten van het eiland. Zelfs shop-a-holics komen hier aan hun trekken! Vermits het hier toch redelijk toeristisch is heb je vele winkeltjes en enkele shoppingcentra vlakbij liggen. Geweldig eiland! Of zoals de slogan van Madeira zegt: Body-Mind-Madeira!

Voor zover de reclame boodschap over Madeira. Nu de echte verhalen.

Madeira is zo’n zat eiland! We waren nog maar net geland of we werden al meegesleurd naar één of andere bar om ‘poncha’s te drinken. Poncha’s, daar had ik al van gehoord en ik wist dat het mij geen goed zou doen. Ik zag Luis afkomen met een oranje fruitsap-achtige drank en met een brede smile op zijn gezicht…not good! Maar goed, ze zeggen toch altijd dat je cultuur moet opsnuiven op nieuwe bestemmingen, dus laat ik deze keer de cultuur opdrinken. Die cultuur leek echt lekker te zijn en dus volgde er nog eentje. Ken je dat gevoel dat je weet dat je maar beter kunt stoppen, maar “je kunt toch moeilijk neen zeggen als iemand al eentje voor je houdt”…

Laat ik maar meteen naar de volgende dag gaan: kater!  

Luis, Pipa, Sandra en Carlos zaten op het spea-congres dus moest ik een eenzame namiddag overleven. Vond ik net goed. Ik ben namelijk geen gezellig gezelschap met een hangover. Heb een wandeling gemaakt naar het centrum van Funchal en daar de sightseeingbus genomen. Het beste dat je kunt doen als je een kater hebt en toch iets van de stad wilt zien! Just sit down and relax.

Op Halloween zijn we eerst gaan eten bij vrienden thuis en nadien een feestje gaan bouwen. Om te weten hoe die avond verliep, hoef je enkel naar de foto’s te kijken.

 Na al dat drinken, feesten en sightseeing gedoe werd het wel eens tijd voor een beetje natuur. Luis vond dat ik het mooiste plekje van Madeira moest gezien hebben: Ponta de São Lourenço. Dat ligt op het meest oostelijke punt van het eiland en we zouden dus eerst een lange wandeling moeten maken. Was fine by me want voor mij was dit ‘sporten’ en het was al een hele tijd geleden dat ik nog eens gesport had (waar ik trouwens eens terug moet aan beginnen).

De wandeling naar dat ene beroemde punt van het eiland was leuk en de uitzichten waren schitterend! Ik heb nog maar enkele eilanden gezien in mijn leven, maar ik denk echt dat je zulke uizichten enkel hier kunt hebben. Na een uur bergje op-bergje af wandelen zag ik dat de weg wat verderop stopte. Luis stapte over de omheining die het uitkijkpunt afbakent en zette zich wat verder neer op de grond met het fototoestel in de hand. Zo typisch fotografen: de regels aan hun botten lappen en van de verplichte wegen afgaan. Dat gedrag komt soms ook boven bij onze pa als hij zijn fototoestel bovenhaalt.

Ik kon niet anders doen dan er ook overkruipen en mij naast hem te zetten. Het uitzicht was gewoonweg geweldig³. We waren er ook net gearriveerd toen de zonsondergang in één van  zijn laatste fases zat. Op zo’n momenten wordt je melig en komen de meligste dingen in je op. Bij mij was dat de zin: ‘Dit moet één van de mooiste dingen zijn die ik ooit zal zien.’ Iets anders dat in me opkwam was: ‘Was ik nu maar een vogel. Dan kon ik hier blijven zitten tot het donker is en gewoon terugvliegen naar de auto en die vermoeiende wandeling overslaan.’ 

De wandeling terug gebeurde in het donker en zoals sommigen weten ben ik geen donker-voorstander. Na een halfuur stonden we terug bij de auto.  Ik stapte veel sneller terug doordat mijn verbeelding begon te werken en ik dus beesten achter ons hoorden die ons achtervolgden. 23 but still a kid with lots of imagination!

Na 4 dagen moesten we Madeira alweer verlaten en dat vond ik best heel spijtig. Was er een beetje verliefd op geworden. Heb geweldige mensen leren kennen en met hen nieuwe herinneringen van sublieme momenten gecreëerd.

Maar niet getreurd, op naar de volgende bestemming: L to the ISSABON!

Ciao, Sofia