Visitor n° 1

Ik hou van luchthavens. De sfeer die er hangt en de de verschillende emoties die je er vindt. Ofwel mag je zelf vertrekken, of je moet iemand uitzwaaien of je mag iemand verwelkomen. En iemand verwelkomen is echt tof. Dat heb ik dus vorige week mogen doen op onze kleinste luchthaven van de wereld.

Mich is mij een bezoekje komen brengen in Corvo City.
 Was wel wat vreemd om iemand van de thuishaven "mijn" wereldje hier te tonen, maar langs de andere kant keek ik er naar uit om hem dit te laten zien. We hebben enkele wandelingen gemaakt ,maar door de weersomstandigheden heb ik hem de mooiste plekjes niet kunnen tonen. Jullie zullen mijn foto's dus moeten geloven. Naast veel praten hebben we ook samen gekookt. Mich had van België witloof meegebracht en dat was echt een godsgeschenk want ik keek zo uit naar witloof in hesp en kaas met puree!! Echt waar! Dus gingen we dat ook maken. Waren we even vergeten dat we in Corvo zaten en dus niet de luxe van thuis hebben: geen klopper om de saus te maken, geen stamper om de puree te maken, geen echte hesp maar kippenwit, geen geraspte kaas,... and so on and so on. De eerste poging om de saus te maken was dus flagrant mislukt. Ik bespaar je de  foto van de saus. De tweede poging de volgende dag hebben we gewoon bechamelsaus uit een pakje genomen, niet zo lekker als de echte saus maar veeeel makkelijker. Het was eindelijk gelukt en daar hebben we dan ook van genoten. Voor jullie is het misschien maar een avondmaal, voor mij is het een stukje van thuis.
Veel gesmikkel en gesmak later was alles op. Ik voelde mij weer zo Belgisch!

We hebben samen genoten van de dagen dat hij hier was en de tijd die hij had om Corvo wat te leren kennen.

De eerste guest is gepasseerd en het leven gaat weer zijn gewone gangetje. Al zal dat gangetje eigenlijk niet zo gewoon zijn de komende weken.

Momenteel zijn we druk bezig met de voorbereidingen van Halloween. Ik ga proberen een groot spinnenweb te maken waar we de werkjes van de kinderen aan kunnen hangen. Daarnaast zijn we ook bezig aan een film over onze school om in de Comenius doos te steken die binnenkort naar België vertrekt. Het wordt een leuk filmpje! Als het af is zal ik proberen om het op de blog te zetten.

Volgende week woensdag vertrek ik naar Lissabon om mijn litle sis en de Jarl daar te meeten. 'k Kijk er zo naar uit! Even stoom afblazen en sister-talks houden (met nen Jarl wat verderop). MAAR, voor ik naar Lissabon ga...ga ik naar... Madeira!

Totaal onverwacht ga ik met het SPEA team mee naar famous Madeira. Ik vertrek deze vrijdag en zal volgende week woensdag terug zijn. Voor de slimmerds onder jullie: inderdaad, dat is dezelfde dag dat ik naar Lissabon vertrek. Ik kom aan en vertrek met hetzelfde vliegtuig in Corvo. Zij hebben daar een conferentie en ik ga dat eiland wat onveilig maken. In de namiddag en 's avonds kunnen we dan samen wat dingen uitvreten. Madeira behoort niet tot de Azoren en even een 'Wist je datje': in één van de Sissi-films zit Sissi ook op Madeira! Zot zot zot, ik weet het... ;-)
Dus Madeira: get ready for some flemish sweets!

Ohja voor ik het vergeet: de regenbotten die ik heb gekregen zijn getest en goedgekeurd. Hieronder bewijs! Dus dank u mama en Eva voor het uitkiezen van de toch wel zeer speciale botten! De print is werkelijk 'jammie'!

De volgende update zal vanuit Madeira zijn folks!

Beijinhos, Sofia

Muito muito muito de...

Where to begin...

Deze week is er eigenlijk best veel gebeurd. Dingen die ik voor de eerste keer meemaakte en toch zo normaal zijn voor de mensen hier. Stilaan zullen deze dingen ook voor mij normaal worden en kan niet wachten op dat moment. Dat wilt dan toch zeggen dat je helemaal mee bent in het Corvo-leven!?
Eén van die dingen is dat ik al enorm veel ben uitgenodigd om bij mensen te gaan eten of "ene" te komen drinken. Dat "ene" is dan wel een serieus straffe likeur waar je uren niet goed van bent *ondervinding! De mensen zijn hier zo gastvrij terwijl ik voor hen nog steeds een beetje de vreemdeling ben die ze graag willen leren kennen. Deze sociale 'boost' komt ook wel door de workshop en school. Mensen leren je kennen en zijn nieuwsgierig naar je. Zo ken ik nu Fernando. Een hele speciale oudere kerel die soms misschien bekeken wordt als de dorpsgek. Zijn Engels is niet bijster goed en dus komt hij ook naar de Engelse avondlessen. Vorige week woensdag had hij mij bij hem thuis uitgenodigd voor het diner. Had er wat schrik voor want zijn Engels is niet goed en mijn Portugees...wel ja, get the picture? Maar het werd tof, zelfs hilarisch op momenten! Met, letterlijk handen en voeten, hebben we elkaar dingen proberen uit te leggen en daarbij dan nog eens een mix van Engels en Portugees met enorm veel haar op. Hij heeft zelfs op de grond gelegen om een mop te vertellen! Echt waar, nen toffe dude! Je hebt niet veel nodig om je te amuseren!
Vanaf die avond heb ik tot nu nog maar één keer voor mezelf moeten koken, al de andere keren was ik uitgenodigd. Van leren koken komt er dus nog niet veel in huis, maar ik heb een plan! De dessertjes hier zijn ronduit slecht en voor zo'n zoetebek als ik is dat ,op zen minst gezegd, een kwelling! Als ik ergens uitgenodigd wordt ga ik dus vanaf nu voor deze lekkere dingen zorgen. (dit zeg ik nu allemaal wel maar weet niet eens of ze hier de juiste dingen in de winkel hebben).

Het weekend was één en al genieten. Het was vanalles door elkaar: natuur, cultuur, mensen, feestjes,...  Let me tell you the weekend-story:

Zaterdagnamiddag was ik bij Raul uitgenodigd. Niet voor een lunch deze keer maar voor hier heel dorp-achtigs/ afgelegen-eiland-achtigs. Ik ging namelijk meemaken hoe ze hier aan hun vlees komen. Vergeet de kiekens zonder kop, hier komen de opengesneden varkens!
Raul is an older man that I've met in Bombeiros (café). His English is very good and he told me last week that he was going to slaughter two pigs on Saturday. Many people would help him and if I wanted to, I could join them. Well, I wasn't realy jumping to see pigs getting killed so I sugested I would come to his house after where they would prepare the pigs. Once there, Luis and Raul, showed me how they prepare the pigs after the killing. The men had to take out the meat and cut it into pieces while the women cleaned the bowels (darmen). My first impression was 'iiiuuw' but actually it's not that 'iiiuuw'. It was an experience I would never get in Belgium, so this was my chance to look good at it (not to good or otherwise I become a vegetarian). Luis (photographer for living) was asked to take pictures of this cultural event and I asked him if I could use some of his pictures.
Opgelet: niet voor gevoelige Belgische kijkers (de Corvorianen zijn dit immers al gewoon).

In de week had ik een onverwachts berichtje gekregen van Claudio. Hij had namelijk een surprise act in gedachten voor Sara. Woensdag was Sara verjaard en hij wilde haar verrassen met een surprise-dinner. Hij had dus een berichtje gestuurd om mij uit te nodigen. En wat is er leuker dan iemand te verrassen die je graag hebt! Om 20u moesten we in het restaurant zijn zodat we nog genoeg tijd zouden hebben om ons in de toiletten te verstoppen, om 20u30 zou Claudio aankomen met Sara.
Once Sara and Claudio sat down, we "jumped" out of the toiletroom and surprised Sara (that's the thing of a 'surprise-diner'). It was very funny because she didn't had any clue this would happen. After, she told me that she thought she was going to have a nice calm diner with her boyfriend. Well yeah...not! After thay had sing the sing for her, they asked me to sing it also in Flemish. Can you believe I couldn't remember it anymore! even now I'm still doubting if we have any in Flemish! All the languages from the past weeks...it's to much for me!! But it became a very nice evening with very nice people. On the right you can see a few people that joined to diner.



We hadden redelijk wat binnengespeeld die avond, en voor de tragen onder de mensen: ik heb het niet over eten. Maar het was zaterdag en dan mag dat. 'Als ge kunt drinken, dan kunde de dag erna ook opstaan'...die goeie slimme papa met zijn adviezen van vroeger toch! Dit advies is mij altijd bijgebleven dus was ik zondag opgestaan met alweer een plan! I had a mission! Die mission was om wat natuur op te zoeken.
Ik wilde dolgraag eens een wandeling door de krater maken, want zo van ver... Deolinda had mij al gewaarschuwd om dat niet alleen te doen als je de plek niet kent. In Luis vond ik dus de ideale begeleider. hij is fotograaf en één van de SPEA medewerker. Een organisatie in Portugal die instaan voor het beschermen van zeevogels en natuur. Hij kende de mooie plekjes dus maar al te goed. Met mijn kodak in de hand ging ik door het hele...krater-gebied. Wat zo klein leek van boven, was zo immens beneden! En het was heel moeilijk wandelen door de planten. Die zogen soms je voeten in de grond. Maar het was zo mooi, zo mooi, zo mooi! We hebben zelfs de wilde paarden gezien waar 'k al over verteld heb! We zijn door de krater gewandeld en aan de andere kant terug naar boven gegaan. Afzien!! want wegjes kennen ze hier dus niet. It was straight up between nature! Soms bleef ik zelfs even staan om "van het uitzicht te genieten", maar eigenlijk was ik mij kapot aan het puffen. Luis apprecieerde het dat ik zo van de natuur genoot...
Eens boven kon je geen 5 stappen vooruit meer zetten! Niet omdat ik echt heel heel moe was, maar omdat je dan gewoon van de afgrond zou vallen. End of the island!
Ik kan je echt moeilijk uitleggen hoe mooi het was, ik kan je enkel de foto's laten zien. Heb een reeks van Luis en een reeks van mezelf erbij gezet. Enjoy Corvo's nature! (or at least the pictures)

Ik ben zelfs rijk geworden door deze tocht! Ik heb namelijk het begin van een regenboog gevonden en ze zeggen toch dat daar goud ligt!? Je moet wel heel goed kijken.

En met de regenboog sluit ik af voor vandaag. Het was een geweldige week en  lets see what happens this week!

Beijinhos!
Sofia

Fiiiiuuuuwwww!

Doodop, blauwe plekken, geschaafde knie, brandende kaak en zoveel plezier!
Wie had ooit gedacht dat ik een weekend lang tegen een bal (en enkele schenen) zou trappen. Ik alvast niet en ik denk mijn ouders ook niet. Voetbal was altijd 'Boe!' want atletiek is natuurlijk meer fun. Ik heb nu dus gevonden waar het aan ligt: competitieve voetbal is nog steeds 'Boe!', maar voetbal voor 't plezier is gewoon 'Jeej!'. Heb mij echt rotgeamuseerd. Onze ploegnaam was 'Black Mambas'. Sounds dangerous and we wanted to be dangerous! From time to time we played good, thanks to our magnificent coach Pipa. But the guys just smashed us. Some of us are hurted, others won't be able to walk for some days but we had a great time.

THE BLACK MAMBAS

 

I uploaded some movies on youtube and wrote the links to it on the right side of the blog. I already have a movie from John Singing, Pedro and Ruben playing Guitar and i will also put the one from the football on it!

Greets from (a painfull) Sofia.

Três semanas.

We zitten aan week drie. De weken lijken hier sneller en sneller voorbij te gaan en dat is een goed teken, toch? Ik heb daar eens over zitten nadenken (tijd genoeg hier). Waarom vliegen de dagen en weken voorbij net nu het plezanter wordt? Waarom kan de tijd niet wat trager gaan op fijne momenten? Een' tijdsnelheidsregelaar' zouden ze moeten uitvinden! Nu weet ik dus waarom ze zeggen dat je van zo'n momenten moet genieten, ze zijn weg voor je het weet. En dat doe ik hier dus, genieten. De eerste twee weken waren nodig om te wennen aan het dagelijkse leven hier en om de mensen te leren kennen. Nu dat allemaal gebeurd is heb ik echt een gelukzalig gevoel vanbinnen. Ik ben graag in Corvo en ik zou momenteel nergens anders willen zijn!
Ik heb al verschillende reacties gekregen van Corvorianen (ik geef ze die naam) die men blog bekeken hebben en zeggen hoe mooi de foto's wel niet zijn. Om hen nog wat meer te vlijen heb ik hen beloofd om in het Inglês te schrijven als het over hen gaat. Dus Belgians, het zal hier een multicultureel gedoe worden! Get used to it!

Dinsdag was het teachersday en zijn we 's avonds met zen allen gaan eten. Ik had mij bewust ergens in het midden gezet van de bende zodat ik niet in de vergetelheid zou geraken aan de zijkant. Ze móesten dus wel in het Engels tegen mij praten. The evening in the restaurant began quiet. Well, not that quiet because everyone was happy and talked to each other but if you would only know what happened later that evening then you would understand why i say 'quiet'. The food was great and the wine was ok. And because the wine was 'ok', people kept drinking it. So after a while people became more happy and more louder, like John... He's a good singer and he prooved that to us by singing many songs. Everyone started to sing with him and i didn't even mind that i couldn't understand a thing of it. It was fun and we laughed a lot, that's the most important thing. Oh and i told John i would get him famous in Belgium, so i'll try to put his video on the blog later this week.

Ik heb wel de lekkere chocomousse van ons Eva en de dessertjes van moeke Linda gemist die avond. We kregen een eigenaardig fel gele pudding met fruitbrokjes voorgeschoteld.
Like i told Sara: it would glow in the dark!

Die avond heb ik wel één van de tofste avonden tot nu toe meegemaakt. We zijn na het etentje samen nog iets gaan drinken in Bombeiros (café). Voor sommigen was die 'iets' een beetje veel en het werd nog amusanter dan in het restaurant. I was pretty tierd that evening but as the hours passed i got more awake. Maybe it was because of the drinks or maybe because of the company but it became a very nice evening/night. After Bombeiros we went to John's place to have a last drink (or two or three for some...). His house even has name! You can see it on the photo on the right: Laurentínha.

De zomer is afgelopen dus moeten we genieten van de laatste warme zonnestralen. Deze week heeft de zon nog eens alles gegeven en ik heb daar dankbaar gebruik van gemaakt. Bikini aan, kleedje erboven, zonnebril op, handdoek mee, muziek en boek op zak en ikke naar de rotsen (zand is niet echt mijn ding, vandaar de rotsen) samen met één van de collega's die er ook wel zin in had (ze wilde niet op de foto)!  Het water is hier echt geweldig klaar en als je een goed plekje vindt heb je een super uitzicht. Hieronder vind je enkele sfeerbeelden van die zalige warme dag.

Woensdag hadden we een dagje off duty, geen lesgeven dus. Sara and Claudio took me and Ana for a ride up the mountain. She had some great places she wanted to show us with some nice vieuws. You can realy get surprised every time u get up that mountain. She showed me some nice paths to walk and for a moment i wished it was full summer so we could walk all those paths and enjoy the vieuws you get at the end of them. She also took us to a place to have pick-nicks and where you can find swings. I felt like a kid again cause i just love swings!
's Avonds heb ik voor de eerste keer in men leven een voetbal training meegemaakt (en doorstaan!). Dit weekend is het voetbaltoernooi en we willen niet helemaal afgaan dus leek het ons beter als we al eens oefenden. Man...wij gaan zo ingemaakt worden! Zelfs tijdens een training verliezen we tegen een andere groep (ik vertel jullie hun leeftijden niet) al met 11 -3! Dan hoor je achteraf: 'But you run very good.' Wel ja, daar scoor je dus niet mee eh.

Vanaf gisteren kreeg ik het hier echt busy. Dat kan dus blijkbaar tóch in Corvo. It was the first evening of the workshop of Inglês and i was nervous as hell! You can ask Deolinda, she saw it. And even after she said i shouldn't be nervous, i just was. Teaching adults is something totaly different than teaching children. Kids don't ask you many questions, they just accept what you're telling them. Adults already have an opninion and i was afraid of that. And also...besides Hugo (19) I was the youngest of the group AND I'm the teacher! Stress. We had many people that wanted to join the workshop en from different ages so it would get interesting. For this first lesson, they only had to look and listen. I think some people got scared by the english speaking cause we talked a lot. But, if they are reading this: Oh dear people of Corvo, don't be scared. We'll also speak in Portuguese the first weeks and in 9 weeks, you'll speak English as good as us :)!

De chokotoffs die vandaag aangekomen zijn uit het verre België liggen hier verleidelijk naar mij te loeren dus ik vrees dat ik jullie ga moeten laten. Ik weet dat ik eraf moet blijven want dit weekend zal een zwaar sportief weekend worden maar ik kan er niets aan doen...het is die verrekte chocolade-verslaving.

Hasta la vista babies and...I'll be back!









Sofia -x-

Que giro!

Donderdag had ik mij na schooltijd even op bed gezet om wat te lezen in men boek 'Villa Magdalena'. Een super romantisch verhaal over het oude Italië. Zoals elk meisje (dat graag leest) ging ik helemaal op in het verhaal en zag ik mezelf al tussen de olijfbomen zitten in de zon. Werd dat eventjes mooi verstoord door helse sirenes! Aanvankelijk dacht 'k dat het een videospelletje was dat ze enkele huizen verder aan het spelen waren en veel te luid gezet hadden. Het werd luider en luider en de ramptoerist in mezelf werd wakker. Dit is Corvo, klein en fijn, dus als hier iets gebeurde móest je gaan kijken. Vlug schoenen aangedaan en een gilet en 't straat op! Aan onze school reden er allemaal brandweerwagens voorbij met hun loeiende sirenes. Aan de lachende gezichten achter het stuur en aan de mensen die stonden te wuiven aan de kanten van de straten kon ik opmaken dat er iets anders aan de hand was. 'k Zag één van de Luis'kes staan en hij wist mij te vertellen dat het de 24ste (!?!) verjaardag is van de bombeiros (brandweer). Wat een vreemde verjaardag om te vieren! Weeral de dorpsmentaliteit die tevoorschijn kwam, hier wordt elke verjaardag natuurlijk gevierd! Daar zijn we 's avonds ene op gaan drinken.

Weekend en dat betekende zaterdag en zaterdag betekende een uitstap! Er was geen uitstap voorzien met de leerkrachten dus ben ik er op men eentje op uitgetrokken. Om te bewijzen dat ik slimmer ben geworden na de bewuste vakantie in de Pyreneeën : ik had een plannetje mee van de wandelwegen op Corvo én ik had om raad gevraagd bij een Luis'ke. Wat ook hielp was dat er maar één wandelroute op Corvo is en dat het hier niet zo groot is dat je er kunt verdwalen. Na men rugzak gemaakt te hebben trok ik de Grosso op, de plaatselijke vulkaan.

Het hoogste punt van de Grosso is 718m, maar daar moest ik niet naartoe. Ik moest 'maar' 500m stijgen op een afstand van 8km. Heb ik dat even zwaar onderschat!
Niet dat ik afgezien heb maar ben soms toch eens gestopt om "van het uitzicht te genieten".





Met pijnlijke voeten, een zware rugzak en veel fotomateriaal ben ik boven geraakt en het was het meer dan waard! Klinkt zo cliché, ik weet het, maar het is echt waar!

Ik had een schitterend uitzicht over de Caldeirão. Het is de krater van de vulkaan waarin zich meren en kleine heuvels bevinden. Deolinda had me al verteld dat het 9 heuvels zijn en dat ze voor de 9 eilanden van de Azoren staan. Het kleinste heuveltje is natuurlijk...Corvo. De Caldeirão is 300m diep en heeft een diameter van 2,5 km. Ik kon enkel maar staren en genieten van dit natuurfenomeen. A litle piece of heaven on Earth!


Deolinda heeft al beloofd om eens terug te  komen en af te dalen naar de meren voor een pick-nick. Naar het schijnt is het van dichtbij nog mooier als van ver.
Toen ik net terug naar huis wilde vertrekken kwam Hugo af in zijn auto. De wind zette op en er was regen op komst dus ik maakte dankbaar gebruik van zijn auto om mee terug te rijden naar Corvo City.

 Die avond zouden we normaal gezien, zoals elke zaterdagavond, naar de disco gaan. Tijdens het avondeten bij Sara kreeg Claudio's tante telefoon van haar nonkel, de disco-uitbater (iedereen is hier precies familie van elkaar). Hij ging de disco vanavond niet openen omdat hij geen drank en gas in voorraad had. Balen, want had wel zin in een sociale avond. Op dat moment kreeg ik een smsje van Deo met de vraag of we geen zin hadden om naar de koffiebar te komen. Leek ons leuk alternatief dus allen daarheen. Samen met Sara, Deo en nog drie andere collega's hebben we dus een gezellig tetter-avondje gehad zoals enkel vrouwen dat kunnen. EN...ze hebben in de koffiebar iets dat op Baileys lijkt! Another litle piece of heaven on Earth!

Pipa was ook in de koffiebar aanwezig, die vrolijke over-energieke vrouw. Volgend weekend staat er een voetbaltoernooi op de planning die zij organiseert. Ze had me al gevraagd om haar team te joinen en ze was nu op zoek naar een gevaarlijk klinkende naam voor ons team om de mannelijke ploegen mee af te schrikken. Het is 'the black mamba' geworden, afkomstig uit de film ' Kill bill'. Beslis zelf maar of we nu gevaarlijk overkomen.
Tijdens ons gezellig onderonsje werden we getrakteerd op een gitaren-sessie van Pedro the policeman (rechts) en nog een kerel. Was best goed!

Vandaag was het rustig dagje. Deze middag ben ik bij Deo gaan lunchen en zijn we nadien nog even gaan fietsen. Het was schitterend weer. Joao, haar zoon, en Lurdes, een collega, waren er ook bij. Om even te schetsen hoe hard Deo mij soms verwent: ze had rijst met kip gemaakt en omdat ze wist dat ik niet graag rijst eet, had ze speciaal voor mij patatjes gemaakt. Na mijn Belgische en Gambiaanse, heb ik er nu dus een Portugese mama bij. (Maar mama, je blijft de beste hoor.)  In de namiddag is Sara langsgekomen om aan onze avondlessen te werken. Volgende donderdag is de eerste les. We hadden een moeizame start bij het voorbereiden doordat Sara en ik niet meteen op dezelfde golflengte zaten als het op de lessen aankwam. Uiteindelijk hebben we het juiste spoor gevonden door een mooie mix van beide golflengtes te maken. Nu maar hopen dat de (allemaal oudere) leerlingetjes willen luisteren!
Nadien zijn we nog samen naar de voetbal gaan zien op het sportpleintje. Daar zijn de mannen zich al aan 't voorbereiden op het voetbaltoernooi. Geloof me als ik zeg dat ze ons niet zullen sparen volgend weekend.

Adeus!

Sofia