Alles op maat!

We zijn weer enkele weekjes verder en enkele activiteiten rijker. Elke keer dat het gevoel opkomt dat ik het hier nu allemaal wel gezien heb, komen ze hier af met iets nieuws. Ik zou best willen geloven dat ze het doen om mij hier langer te houden, maar het is gewoon hun way of making life more interesting. En gelijk hebben ze. Olé!

Wanneer ik aan Carnaval denk, dan denk ik aan Aalst. Denk ik aan Carnaval in Aalst dan denk ik aan bezopen, overdadige geklede  mensen waarvan hun schmink half uitgelopen is. Ik ben niet zo'n grote fan van Carnaval, nooit geweest. Altijd die confetti die overal kruipt en doen alsof je iemand anders bent...big no! Ik keek er dus niet zo heel hard naar uit en was niet echt iets van plan. Maar daar dachten de vrienden anders over. Pipa kwam aandraven met allerlei personages die we konden spelen en Luis ging op zoek naar verkleed-materiaal. Ik had het gevoel geen keus te hebben en gewoon the flow te volgen.

Het was alsof ik het kind in mij kon bovenhalen die al de verloren Carnavalsjaren moest inhalen. Geen op maat gemaakte pakjes, maar een zelf samengesteld kostuum. En dat vod ik zó tof! Zelf kiezen wat je aandoet en er hoe je eruit ziet. Een t-shirt in reepjes knippen en er papieren bloemen aan nieten en je hebt bloemjartellen! Of een lange gouden handschoen openknippen en je hebt een gouden riem om je gedrapeerde  laken bij elkaar te houden. Ik vond mijn outfits dan ook best geslaagd.
Eerst was er het grote kinderfeest en dat liet ik ook even voor mij gelden. Als een kind begon ik mee confetti te gooien en in andermans kleren te stoppen. Heerlijke deugnieterij! Kan natuurlijk wel zijn dat ik mijn Carnavals-trauma nu doorgegeven heb aan een ander kind... He'll get over it!
Natuurlijk hoort er bij een groot feest ook wat drank, dus zo ook op het grote Carnavalsfeest. Maar heb er niemand bezopen in de goot zien liggen of bier over anderen zien gooien. Alles was op mijn maat gemaakt en het was een hilarische en leuke Carnaval!

Hieronder volgen enkele foto's van best geslaagde outfits. Tiago heeft zelfs zijn benen (en meer) geschoren om er als een echte slanke dame uit te zien, met hakken! En de man met de grote bril...is mijn huisbaas!

De verkleedkleren zitten nauwelijks terug in de koffer of er stond alweer iets nieuws op het programma. Door de zonnige dagen die we hier al gehad hebben (putje winter) moesten er enkele afgekoeld worden. En hoe doe je dat op een leuke manier? Door een waterballonnengevecht te houden met het hele dorp! Ok, hele dorp...het was 30 man, maar ik mag 'hele dorp' zeggen vermits dit toch bijna een tiende is van het echte hele dorp!!
Beeldt u dit nu eens even in: een rondpunt waar vrouwen met een tuinslang klaarstaan om iedereen nat te sproeien, waterballonnen die van de ene kant naar de andere kant vliegen, mensen die zich achter auto's en gebouwen verschuilen, kinderen die emmers aan het kraantje bijvullen en de postman die daar ergens tussen loopt met een paraplu in de hand. Zalig om te zien dat iedereen zich zo aan het uitleven was, samen, jong en oud.

Nu net terug van een barbecue aan de schommels. Was niet eens een Siberische bbq, maar eentje bij temperaturen van rond en bij de 15°C. En als je al vond dat het waterballonnengevecht kinderachtig was, wat denk je dan hiervan: we hebben net ook verstoppertje in de Corvoriaanse bossen gespeeld!!

Tot het volgende verslagje en veel fun ginder!

Valentijn + 2 dagen

De kinderen van Corvo wensen jullie een leuke (en te late) Valentijn!

~Be my Valentine~

24

24, toch een mooi cijfer! Ideaal om te hebben als leeftijd! En laat het nu net zijn dat ik in het begin van deze maand 24 jaar ben geworden! Hoera hoera! Ik heb dan altijd de goede gewoonte om even aan mijn mama te denken die zoveel jaar geleden op deze dag lag te puffen, zweten en vloeken tegen mijn papa...allemaal dankzij mij (proud).

Via Wikipedia kwam ik enkele toch leuke dingen te weten over dit getal!

-  het aantal karaat van zuiver goud.

-  vierentwintig is het aantal uren in een dag

-  het aantal letters in zowel het modern als het klassieke Griekse alfabet

-  de naam van een populaire Amerikaanse actieserie die exact 24 uur duurt inclusief reclame

-  het aantal flessen in een standaard bierkrat

Vermits 1 februari dit jaar een combinatie was van mijn verjaardag en dit geweldige getal, moest dit uitgebreid gevierd worden.

Het begon allemaal om 00.15u...

Luis vroeg op dat moment of hij 8 minuten van mijn tijd kon hebben. Vervolgens werd ik geblinddoekt en de straat op geduwd. Toen de blinddoek af mocht zat ik in zijn bureau met een grote pc voor mij waarop Laszlo en Viktor te zien waren die uitvoerig likjes aan het geven waren.



Ze werden opgevolgd door Beau het konijn en verschillende (gekke, echt waanzinnige) boodschappen van familie en vrienden voor mijn verjaardag. De hondjes mochten het filmpje dan weer afsluiten.



Ik toon niet al te snel mijn emoties bij vrolijke momenten, maar hier waren ze niet tegen opgewassen. Zat met een lach en een traan en al rillend van plezier naar mijn verrassingsfilmpje te kijken. Was super om mijn verjaardag met zoiets persoonlijks in te zetten!

Meteen na het filmpje kreeg ik al mijn eerste geschenk: een grote ,zelfgemaakte, roze oorbellenhanger! Die hangt nu kleurrijk te wezen, door de oorbellen, aan mijn witte muur.

Het verjaardagsverhaal ging de volgende ochtend gewoon door. In elke les kreeg ik het Portugese verjaardagslied te horen en door het sociale facebook kreeg ik van elke leerkracht die ik tegenkwam twee kussen (hier geven ze er maar 2).

In de namiddag had ik even de tijd om op adem te komen en met het thuisfront te skypen. Tijdens het skypen waren er twee teenagers mijn keuken binnengegmokkeld. Andreia en Solange hadden brownies en een koekjescake gemaakt voor mijn verjaardag. Zó lekker!

Carlos was zo lief geweest om mij en enkele vrienden uit te nodigen in zijn huis voor een etentje. Luis en ik dus met een fles witte wijn naar ginder om uiteindelijk toe te komen in een leeg huis, een cake in de oven en 3 borden op tafel. Vreemd! Maar het volgende was nog vreemder: Luis zei dat we dan maar naar het restaurant 'Treineira' moesten gaan om iets te drinken en te wachten op Carlos. Treineira is helemaal niet open 's avonds!! 

Eenmaal daar zaten er verschillende mensen op mij te wachten. Een verrassingsetentje! I love surprises!!

Na het lekkere eten volgde mijn verjaardagscake. En wat voor eentje! Keur zelf maar!

Het was gemaakt door Vera, een vrouw met gouden handen die de mooiste cakes maakt! Binnenin was het een chocoladecake met een laagje karamel. Het doorsnijden hiervan was een pijnlijk moment!

Daarnaast heb ik ook een typisch Corvoriaans geschenk gekregen van de vrienden: een snorkel en duikbril! Nu is geen enkel klein kleurrijk visje meer veilig! Van Sara, Katia en Claudio kreeg ik nog een sjaal en armband.

 Om het verjaardagsverhaal helemaal af te sluiten dronken we er nog ene in de plaatselijke bar en kroop ik  satisfied onder mijn dekens, met de verjaardagskaartjes uit België om ze nog eens snel na te lezen. 

Het was een geweldige dag!