You've got mail.

Met de titel heb ik het op het postpakket dat gisteren voor mij is aangekomen. We hadden nooit gedacht dat het op een week hier zou zijn maar kijk eens aan...zelfs 2 pakketjes! Dankzij de Flair, Libel en Story (is altijd goed tegen de verveling) ben ik dus weer mee met de gang van zaken in België. Ook zaten er enkele foto's bij om de kamer op te vrolijken en kaarsjes. Sommige mensen zullen nu denken 'Waarom kaarsjes en stekskes?'. Wel, soms valt de elektriciteit hier uit en dat is niet zo leuk als je wat donker-vrees hebt. Vandaar dus de kaarsjes die mijn nachten zullen verlichten tijdens bange uren vol duisternis.

 Deze week heeft de postbode ook op school een leuk pakje gedropt, namelijk de Comenius-box. Onze school is via Comenius verbonden met andere scholen in Europa zoals een school in Spanje, Cyprus, België, Italië, Slovenië en nog enkele scholen. Deze doos gaat van school naar school en doorkruist Europa dus eigenlijk. De scholen hebben zelfs samen een mascotte voor hun project die meereist. Elke school waar de box al gepasseerd is heeft er zo zen eigen ding in gestoken. De ene school heeft iets rond hun school gemaakt om zichzelf voor te stellen en de andere heeft er foto's van hun buurt ingestoken of tekeningen. Heel leuk! De doos is naar ons opgestuurd vanuit Spanje en zijn volgende halte is...België. We moeten dus nog samen met de andere leerkrachten uitzoeken wat we zullen doen rond Corvo. Sara en ik zullen de leerlingen zich laten voorstellen in het Engels alleszins. 

Maandag was het European Language Day. Wij spreken nu toch verschillende talen in België en had hier nog nooit over gehoord, maar juf Eva zei dat het zo was dus we geloofden haar. Om dat te "vieren" hebben de kinderen van het 4de tot het 7de (1ste middelbaar) in groepjes een webquest gemaakt rond talen. Ook moesten ze allerlei opdrachten uitvoeren in het Portugees, Engels en Frans. Ik mocht jury en fotograaf zijn. Op het einde kregen ze nog een ballon van Europa en een boekje over de Europese landen. Corvo is klein en ligt dichter naar Amerika toe,toch denk ik dat de kinderen hier meer op de hoogte zijn van 'Europa' als de kinderen in België...

Het weer in Corvo is de laatste dagen al enorm wisselvallig geweest: zon-regen-zon-regen-... Vorige nacht heeft het dan ook enorm, maar dan echt enorm, hard geregend. De straten waren rivieren en ze vonden dat hier nog ok, 'It will get worse'. Ai!

Ik ga nu mijn Flair eens doorbladeren en zien wat de nieuwste modes zijn en wie wat met wie gedaan heeft.

*Opmerking: als je een reactie wilt achterlaten kan dat altijd onderaan het bericht. Ze zullen je mailadres vragen en je paswoord van hotmail. Volg de instructies en je zult nadien ingeschreven staan op men blog als 'volger'. Dan kun je jouw mening en reactie kwijt.

Até Amanhã!

Sofie

Estou nos Açores.

Wat een weekend! En vooral: wat een druk weekend! Vergeef mij als ik nog regelmatig over vorig weekend ga praten maar ze hebben mij verteld dat 'k ervan moet genieten nu het nog kan. Binnen een dikke maand zullen er zo geen dagen meer zijn door de vele regen die dan naar beneden valt.

Laat mij beginnen bij het begin en dat is Flores. Deolinda en John hadden een trip naar het eiland geregeld voor de nieuwe leerkrachten en anderen die ook mee wilden. Zaterdag om 8u30 vertrokken we dus met de boot. Die zag er op 't eerste gezicht uit als een soort vissersboot, maar eens die zijn motoren aanzetten vlogen we weg over het water.
Ging echt snel met als gevolg dat je kletsnat aankwam in Flores als je buiten gezeten had op de boot, maar 't was leuk! Eén van de juffen bij ons op school, Anna, is van dat eiland en dat kwam goed uit want zij kon onze gids spelen. Samen met haar man heeft ze ons rondgereden en de vele mooie plekjes laten zien van Flores. Je hebt er zoveel mooie  landschappen en zo verschillend. "Het ding" dat we moesten zien waren de lagunes en de watervallen. I like waterfalls dus dat wilde ik zeker zien. Een lagune zou ik nog wel te zien krijgen op men eigen eilandje, maar ok ik wilde wel eens zien wat Flores te bieden heeft.

*Story to tell dat me ineens binnenschiet: Vorige week vrijdag was de president van Portugal in Corvo en ik heb die belangrijke meneer gewoonweg gemist! Hij was hier in de voormiddag en ik moest in de namiddag lesgeven. Jawel jawel, geloof het of niet maar hier kunnen dus dingen gebeuren zonder dat je het weet want ik wist er niets van. En dan kwamen we aan in Flores en wat zagen we daar staan: the airforce of the president! We zijn zelfs voorbij zijn hotel gereden waar hij net buitenkwam en wéér heb ik hem niet gezien door de mensen die er rond stonden. I was so close en ik durf te menen dat hij mij ook wel graag had ontmoet als 'THE Comenius assistent of Corvo'!*

We zijn eerst langs vele landschappen gereden om uiteindelijk uit te komen bij enkele mooie lagunes. Voor moest ik nog niet uitgelegd hebben wat dat is: dat zijn meren die zich gevormd hebben op een berg. Het was echt mooi, maar toch nog niet het mooiste van allemaal, daarvoor moesten we eerst naar een dorpje rijden. Vandaar zouden we te voet naar de beruchte watervallen gaan. Na een kleine wandeling in de bossen van Flores kwamen we dan aan bij een meer die tegen een enorme rotswand aanleunde waar er water afstroomde. Daar stond ik dan wel even naar boven te gapen met mijn mond open, om nadien even een stijve nek van te hebben. Wondermooi. Deolinda vertelde me dat dit haar lievelingsplek is en ik kan geloven waarom!

 Dit was onze voltallige groep aan één van de mooie uitzichten. De jongen die erbij zit is Joao, de zoon van Deolinda.

Nadien zijn we doorgereden naar een oud dorpje. Dit is eigenlijk geen dorpje meer, maar eerder een oud centerparcs-geval. Het zijn de 16 oudste huisjes van Flores die opgekocht zijn door dezelfde meneer en die er dan een soort vakantiehuisjes van heeft gemaakt. We mochten even gaan rondgluren in de huisjes en ja kon zien dat alles nog in de oorspronkelijke oude staat was. Wel ja, geen bouwvallige muren enzo meer, maar wel een oude wasbak en inrichting. Ik heb van de vriendelijke meneer enkele boekjes mee naar huis gekregen om 'uit te delen aan de mensen in klein Belgica'. Wel ja ik denk dat die meneer zich een beetje vergist van het aantal inwoners in klein Belgica...

Lunchtime en hier keek ik enorm naar uit aangezien ik lekker eten ging krijgen, iets wat je in Corvo niet meteen vindt. Het was gewoon vlees met frietjes en groenten, maar heb ervan genoten met de nodige hoeveelheid mayonaise!' Ik loop dat er wel af' denk ik altijd (ben al 2 keer gaan lopen en doe dagelijks buikspieroefeningen enzo). Van aan het restaurant was het nog even stappen naar een volgende waterval. Eentje waar je in zou kunnen zwemmen moest het warm genoeg zijn.
Heb ook op het meest westelijke punt van Europa gestaan in Flores! Was leuk om dat te weten maar toch ook een beetje beangstigend eigenlijk als je dan beseft hoe ver je van thuis bent...

Voor we terug de boot opgingen zijn we nog vlug langs de winkel gepasseerd waar je veel meer vindt dan in onze twee kleine winkeltjes op Corvo. Bij het binnengaan zag ik verse groenten en vers fruit liggen en ik dacht 'Ik zie je, ik wil je en ik koop je!'. Dit vind je dus niet in Corvo dus heb ik genoeg gekocht om een week door te komen. Nu klinkt het echt erg van het eten hier, maar je geraakt eraan gewend.

De heenreis met de boot was woelig en er was regen op komst. De zee was echt wild aan 't worden en dan zit je liever niet op een boot, ik toch niet. De dolfijnen hadden het door dat er iets gedaan moest worden om de trip leuk te houden en dus besloten ze maar eens op te duiken. Het was een hele groep die ons tegemoet kwam en ze waren even snel weg als dat ze kwamen. Geen foto's dus.

's Avonds was ik uitgenodigd bij Sara en Claudio voor het avondeten. Claudio's zus en nonkel waren er ook bij en al spraken ze niet veel Engels, het was gezellig. We aten een ovenschotel van pasta met kleine scampi's en stukjes vis en dat smaakte mij echt! Nadien zijn we dan naar de disco getrokken waar het elke zaterdag party-evening is. En dat is goed om mijn gesocialize op peil te houden. Heb er o.a. Pedro de politieman ontmoet, enkele Luis'kes, de barowner en enkele filmmakers. Die filmmakers waren wel pretty interesting. Zij hebben een film over Corvo gemaakt van 3u lang (!!!). Ze hebben daarvoor 3 jaar lang gefilmd, voor elk uur een jaar dus. Enkele maanden geleden hebben ze met die film een prijs gewonnen in Italië en ze kwamen ze nu tonen aan de inwoners. Vond het wel redelijk "cool" dat er zo'n film was die nog goed bleek te zijn ook, dus heb aan één van hen mijn gegevens gegeven en gevraagd om de film op te sturen naar België. Hij ging dat met veel plezier doen. De director van de film heeft trouwens 4 maanden les gegeven in 't Portugees in Brussel, ook al Comenius assistent. Den John was behoorlijk zatjes en om ervoor te zorgen dat ik dat niet aan Deolinda zou gaan vertellen heeft hij mij getrakteerd op een rood wijntje en een klein boeket bloemen. Handig om te weten dat het zo werkt!

Zondag was zoals een zondag hoort te zijn: lui. Heb lang uitgeslapen en ben nadien gaan fietsen met Joao, de zoon van Deolinda. Hij heeft mij (en zichzelf) wel laten afzien want de zon scheen hard en het gaat hier nogal op en neer. Het was meer mountainbiken en mijn poep zal het geweten hebben! Onderweg zijn we mensen tegengekomen die net hun gevangen vissen aan het kuisen waren. Hak, de kop eraf en terug in zee en hak hak hak in stukjes de emmer in.

Nadien ben ik nog even gaan wandelen met de kodak op zak. Ik wilde eens de papa-techniek uitproberen: u ergens zetten waar er wel één of ander beest komt en dan maar wachten tot dat beest ook tevoorschijn wilt komen. Mijn slachtoffer was een felgekleurde krab en na eventjes stil te blijven wachten kwam de Sebastiaan toch even loeren. Op mijn fototoestel staat geen lens van een meter lang, maar vind het toch nog een geslaagde foto.

Vandaag was er het één en ander te doen op school, maar dat vertel ik je morgen wel.
Ik zeg je slaapwel en bom noite!

x

I Present you...

Op aanvraag heb ik eens foto's genomen van men appartementje om jullie een beeld te kunnen geven van hoe ik hier woon. Ik geef toe dat ik enige moeite heb gedaan om het ordelijk te laten overkomen.

Omdat ik dan toch bezig was met foto's trekken heb ik het toestel ook eens meegenomen naar school. Ik had net les met het 1ste en 2de leerjaar en die wilden maar al te graag eens wuiven naar het vogeltje. Gisteren heb ik met Sara en Deolina besproken hoe we de avondlessen zullen aanpakken, die over 2 weken beginnen. Om jullie Deolinda voor te stellen heb ik mijn toestel in Sara's handen overgelaten om eens een foto van ons te trekken.

Ondertussen gaat het lesgeven hier gewoon door en ben ik nog steeds op zoek naar mijn actieve rol binnen de lessen. Aan het 1ste en 2de leerjaar zal ik al op het einde van elke les een verhaaltje voorlezen. In de lessen van het 1ste tot het 5de leerjaar zullen we aan elk begin van de les een vast lied zingen. Dit lied heb ik nog zelf in elkaar moeten steken. Hier kwam mijn Afrikaanse ervaring van pas, want daarop is het welkom-lied gebaseerd.
Lied 1ste en 2de leerjaar:   Hello teachers, hello friends. Welcome to class 1 and 2. We read and write and speak English. It will be fun for me and you.

Ohja en je vindt hier maar nauwelijks een jongen die niet verslaafd is aan voetbal, dus Witsel is hier super bekend. Ik kom dan ook uit "Witsel zijn land".

Tot de volgende Witselianen!

Como te chamas. Chamo me Sofie!

De tweede schooldag is een feit, al kun je dat hier aan niets merken. Wanneer je een school binnenstapt zou je overrompeld moet worden door kinderen die elkaar achterna zitten, of zou je tierende kinderen op de speelplaats moeten zien. Niets daarvan hier! Wat wil je met maar 47 studentjes!
'k Heb elke klas nu al eens gezien en al kunnen de kinderen met moeite Engels, ze proberen af en toe toch al eens iets te zeggen van 'Hello' tot 'My favourite colour is red.' Ik heb met de klassen van het 1ste tot het 5de leerjaar de deal gemaakt dat als zij moeite doen om Engels te spreken tegen mij, dat ik mijn beste ingestudeerde Portugees boven zal halen. Ai!! Die van het 6de leerjaar zullen mij heel de tijd in het Engels moeten aanhoren. Zij kunnen mij maar al te goed begrijpen, al geven ze het niet graag toe. Samen met Sara en Deolinda zijn we nu op zoek naar makkelijke Engelstalige liedjes om de les mee te beginnen of te eindigen. Toen dat voorstel kwam moest 'k denken aan Afrika 'Weer zingen!'. Maar moest iemand van jullie dus zo'n liedjes of versjes kennen...send me please!

Ondertussen heb ik al enkele wandelingetjes gemaakt en leer ik het gezellige van het eiland kennen. Waar je ook heengaat en wie je ook tegenkomt, ze zullen je altijd dag zeggen of eens zwaaien naar je. In het begin was het wat vreemd en deed ik het ook uit beleefdheid. Het is nu een automatisme geworden en het is eigenlijk echt fijn als iedereen zo naar iedereen wuift. Je wordt er werkelijk zo opgewekt van dat je zelfs naar de duiven zou wuiven, al appreciëren die dat niet zo.
Tijdens die wandelingetjes heb ik echt al mooie plekjes ontdekt zoals de rotsen en de zwarte stranden. Echt schitterend om daar even te zitten en te genieten van de warme zon.

Op wandelafstand van mijn huisje (alles is op wandelafstand, maar ik bedoel dan echt dichtbij) vind je ook oude windmolens die uitkijken over de zee richting Flores. Dat is nu mijn plekje to be geworden om mijn roman te zitten lezen. Zalig!

Het regende vandaag ook voor de eerste keer sinds mijn aanwezigheid, en toch bleef die zon loeihard schijnen. Vreemd! Deolinda vertelde mij dat je hier de vier seizoenen op één dag kunt meemaken. De paraplu op zak houden dus bij mooi weer!

En leuke vooruitzichten! Den John van op school heeft ervoor gezorgd dat we volgend weekend met een groepje leerkrachten met de boot naar flores gaan! Naar 't schijnt is het daar nog mooier als op Corvo door zijn natuur en watervallen. Ben benieuwd, ook al naar die boottrip want zoals eerder gezegd zou je dus elke keer dolfijnen kunnen zien. Papa, get jealous!

'k Ga nu eens aan mijn eten beginnen, diepgevroren hamburgers met diepgevroren groenten en aardappelen. Voor morgen heb 'k varken besteld bij Claudio, jammie!

x

Arrived!

Het is al de tweede dag, maar vandaag voel ik mij pas helemaal gesetteld. Komt misschien ook omdat die eerste dag zo druk was dat ik niet tot het besef kon komen DAT IK ER BEN!

De reis richting men klein eilandje was a hell of a trip. Drie keer moeten overstappen, drie keer moeten hopen dat men bagage op de rolband zou liggen, drie keer gediscussieerd over men extra zak en drie keer betast geweest bij de controlepost (het zat in men schoenen). Daar ergens tussen al die drie keren ben ik dan ook een nachtje in Lissabon blijven slapen. Ik dacht dat ik in een klein hotelletje zou overnachten, maar toen de vriendelijke taxichauffeur mij aan een appartementsgebouw afzette kreeg 'k al de bibbers. Aan dat gebouw was er niets dat leek op een leuk hotelletje en de gedachte van slapen op de luchthaven schoot al door mijn hoofd. Been there, done that hé! Toch even gaan vragen aan iemand die net naar binnen ging of hij iets meer wist en uiteindelijk moest ik op de 3de verdieping zijn van dat appartementsgebouw, of er een receptie is wist hij niet. Laat mij even illustreren waarom ik toen even gevloekt heb: doodmoe, al wat ambetant omdat het gebouw louche leek EN ik had een rugzak mee, een laptop en twee zakken van 24kg! Op de derde verdieping kwam ik dan een man tegen die van mijn komst wist maar zei 'We've send you a mail to annulate the room'. Ow yeah, hell no! Hij zat er zelf ook verveeld mee en heeft dan uiteindelijk toch nog een kamer voor mij kunnen regelen, hele vriendelijke man! Het was dus een soort jeugdherberg op de derde verdieping van een appartementsgebouw.
Het laatste vliegtuigje, richting Corvo, leek wel een personal taxi te zijn. Ik was namelijk de enige passagier. Vermits ik de enige was, vroeg ik mij af of ze de veiligheidsinstructies dan zouden geven en uitbeelden. Je kent dat wel, zo met de armen zwaaien om de nooduitgangen aan te geven enzo. En jawel, de airhostess begon aan zijn uitbeelden want veel verstond 'k er niet van...'t was in het portugees.

Maar we dwalen wat af en dus terug naar de essentie: ik ben er geraakt.
Op de (kleinste) luchthaven (ooit) stond Deolinda mij op te wachten. Zij is de vrouw die alles voor mij geregeld heeft op het eiland en waar ik kan gaan aankloppen bij een probleem. Niemand kent je dus iedereen staart je aan. Dat was mijn eerste confrontatie met de dorpsmentaliteit: iedereen kent iedereen dus willen ze zo snel mogelijk te weten komen wie die stranger is. Eerst kwam er een super enthousiaste man op mij af, den John. Hij is de wiskunde leraar. Hij vertrok net voor het weekend naar zijn eiland Terceira, dus vertelde hij in een sneltempo dat ik het hier reuze zal vinden en dat hij mij het eiland zal tonen als hij terug is. Ook Deolinda's man heb ik al ontmoet, maar ook hij moest voor het werk naar een ander eiland vertrekken. We zijn dan samen met mijn "landlord" (huisbaas dus) naar het appartementje gereden en ik was echt aangenaam verrast. Het is niet groot maar ik heb alles dat 'k nodig heb: keuken met tafel, kast, dubbelbed, douche, wc, lavabo, wasmachine, bureau en een opbergruimte. Heb zelfs een tv waar 'k DVD's kan insteken.
Bij het uitpakken kwam ik tot de vaststelling dat ik toch wel heel veel kleren meegenomen heb. Beter teveel dan te weinig hé!

Wanneer alles op orde stond ben ik een bezoekje gaan brengen op school.
Deolinda gaf mij een rondleiding en ik heb ook meteen kennis gemaakt met mijn partner in crime: Sara. Zij en ik zullen samen Engels geven aan de lagere school. Wat me opviel tijdens de rondleiding was dat de klaslokalen wel heel klein zijn en bij een navraag bij Deolinda wist ik waarom: er zitten max. 9 leerlingen in een klas. Elke dag zal ik lesgeven, 12u/week. Hierbij komt nog 2u avondschool voor volwassenen.

Sara heeft me wegwijs gemaakt in het dorpje waar dus twee winkels aanwezig zijn en een bakker. Vlees en vis vind je niet in die winkels, daarvoor zal 'k mijn sociaalste-ik moeten boven halen. Vlees kun je pas kopen als er een koe of varken geslacht wordt. Op de één of andere manier weten de mensen in het dorp dat dan, weeral die dorpsmentaliteit. Om vis te kopen moet je naar de haven gaan of weer iemand kennen die zijn vis aan je wilt verkopen. Sara heeft mij al verteld dat ik vis bij haar vriend kan kopen en vlees kan vragen aan de man van iemand die op school werkt. Kip kun je in de winkels kopen en scampi's enzo ook. Groenten vind je hier niet veel. De meeste mensen hebben een eigen groentetuin voor eigen gebruik. Deolinda heeft wel al 10 keer laten verstaan dat als ik iets nodig heb, dat ik het altijd aan haar mag vragen.

In de latere namiddag had Sara geregeld dat we samen met haar vriend Claudio naar 'the lagune' zouden gaan, die wilde ze mij heel graag tonen. Ik wist niet meteen wat ze daarmee bedoelde, maar ik was al blij dat iemand mij zo op sleeptouw nam. 

The lagune is dus het ding waar Corvo om bekend is (bij de mensen die het kennen natuurlijk). Het is de vulkaankrater waar zich vijvers in bevinden en met wanden zo stijl dat je eraf zou schuiven. Het is schitterend mooi! Foto's heb ik er nog niet van omdat ik niet meteen de toerist wilde uithangen. We hebben dan nog een toertje gedaan waarbij we echt mooie plekjes zijn tegengekomen.

Al een geluk dat Claudio een 4x4 heeft want de hellingen die we soms moesten doen... Eén keer ging hij van de weg af om een mooi uitzicht te krijgen, dat 'k dacht 'Nu zijn we eraan en kantelt de wagen'. Maar het uitzicht over de zee was het waard.

's Avonds had Sara mij uitgenodigd om mee te gaan eten bij claudio's moeder. Had er wat schrik voor want ik ken dat Portugese eten, soms niet te fretten. Toen ik de kom met puree zag staan veranderde mijn mening meteen. Claudio's moeder en zus zijn ook hele gastvrije mensen. Ze konden niet veel Engels en ik kan niet veel Portugees dus was het soms moeilijk babbelen, maar we konden er om lachen.
Toen Sara mij vertelde over de opening van een disco diezelfde avond, kon ik mijn lach echt niet meer inhouden. Een discotheek...hier...in Corvo??! Ze vroeg of ik geen zin had om mee te gaan en hoe kon ik dat weigeren. Ik zag het al gebeuren dat die oudjes van't eiland mij ten dans zouden vragen, dus natuurlijk ging ik mee! Tot mijn verbazing was er 1. goede muziek, 2. jong volk (tussen de 25 en 30j) en 3. konden die mannen nogal dansen! Ze dansen hier veel met een partner op populaire Portugese muziek en die kunnen dat echt goed. Zo die heupen...ja wadde!  

De avond/nacht eindigde dus nog leuk met vele nieuwe kennissen. 

Vandaag lekker lang uitgeslapen en dan gewoon nog dingen in orde gezet. Eigenlijk niets speciaals. Ben even een wandeling gaan maken, maar moest al snel terugkeren door de harde wind.

Nog inkopen gaan doen en deze blog aangemaakt. Seves nog eens de Portugese dummie zijn en in men boek wat bijleren over het Portugees.
Morgen hoop ik een grotere wandeling te kunnen doen en enkele mooie foto's te maken, want met het fototoestel in de hand kom je overal op dit eiland!

Enkele weetjes over Corvo:
> oudere mensen spreken hier nog wel wat Engels doordat zij in de  vroegere moeilijke periode naar Amerika gevlucht zijn en nadien terug gekomen zijn.
> er leven hier wilde paarden en geiten op dit kleine eilandje. Ze doen zelfs aan goat-hunting. Tijdens de trip naar the lagune, hebben we een wild paard gezien (zag er niet zo wild uit)
> hier overtreffen ze toch de Benidorm bastards! De bejaarden van het eiland cruisen hier rond op hun quads!
> vele jonge mensen hebben hier hun rijbewijs niet. Dat komt omdat ze hier geen rij-examen kunnen doen, daarvoor moeten ze met de boot naar Flores, zo'n 30km verder.

Cia (Portugese uitspraak: xiaauuw) y bom noite (bong nojte)!

Sofia