Eén van die dingen is dat ik al enorm veel ben uitgenodigd om bij mensen te gaan eten of "ene" te komen drinken. Dat "ene" is dan wel een serieus straffe likeur waar je uren niet goed van bent *ondervinding! De mensen zijn hier zo gastvrij terwijl ik voor hen nog steeds een beetje de vreemdeling ben die ze graag willen leren kennen. Deze sociale 'boost' komt ook wel door de workshop en school. Mensen leren je kennen en zijn nieuwsgierig naar je. Zo ken ik nu Fernando. Een hele speciale oudere kerel die soms misschien bekeken wordt als de dorpsgek. Zijn Engels is niet bijster goed en dus komt hij ook naar de Engelse avondlessen. Vorige week woensdag had hij mij bij hem thuis uitgenodigd voor het diner. Had er wat schrik voor want zijn Engels is niet goed en mijn Portugees...wel ja, get the picture? Maar het werd tof, zelfs hilarisch op momenten! Met, letterlijk handen en voeten, hebben we elkaar dingen proberen uit te leggen en daarbij dan nog eens een mix van Engels en Portugees met enorm veel haar op. Hij heeft zelfs op de grond gelegen om een mop te vertellen! Echt waar, nen toffe dude! Je hebt niet veel nodig om je te amuseren!
Vanaf die avond heb ik tot nu nog maar één keer voor mezelf moeten koken, al de andere keren was ik uitgenodigd. Van leren koken komt er dus nog niet veel in huis, maar ik heb een plan! De dessertjes hier zijn ronduit slecht en voor zo'n zoetebek als ik is dat ,op zen minst gezegd, een kwelling! Als ik ergens uitgenodigd wordt ga ik dus vanaf nu voor deze lekkere dingen zorgen. (dit zeg ik nu allemaal wel maar weet niet eens of ze hier de juiste dingen in de winkel hebben).
Het weekend was één en al genieten. Het was vanalles door elkaar: natuur, cultuur, mensen, feestjes,... Let me tell you the weekend-story:
Zaterdagnamiddag was ik bij Raul uitgenodigd. Niet voor een lunch deze keer maar voor hier heel dorp-achtigs/ afgelegen-eiland-achtigs. Ik ging namelijk meemaken hoe ze hier aan hun vlees komen. Vergeet de kiekens zonder kop, hier komen de opengesneden varkens!
Raul is an older man that I've met in Bombeiros (café). His English is very good and he told me last week that he was going to slaughter two pigs on Saturday. Many people would help him and if I wanted to, I could join them. Well, I wasn't realy jumping to see pigs getting killed so I sugested I would come to his house after where they would prepare the pigs. Once there, Luis and Raul, showed me how they prepare the pigs after the killing. The men had to take out the meat and cut it into pieces while the women cleaned the bowels (darmen). My first impression was 'iiiuuw' but actually it's not that 'iiiuuw'. It was an experience I would never get in Belgium, so this was my chance to look good at it (not to good or otherwise I become a vegetarian). Luis (photographer for living) was asked to take pictures of this cultural event and I asked him if I could use some of his pictures.
Opgelet: niet voor gevoelige Belgische kijkers (de Corvorianen zijn dit immers al gewoon).
In de week had ik een onverwachts berichtje gekregen van Claudio. Hij had namelijk een surprise act in gedachten voor Sara. Woensdag was Sara verjaard en hij wilde haar verrassen met een surprise-dinner. Hij had dus een berichtje gestuurd om mij uit te nodigen. En wat is er leuker dan iemand te verrassen die je graag hebt! Om 20u moesten we in het restaurant zijn zodat we nog genoeg tijd zouden hebben om ons in de toiletten te verstoppen, om 20u30 zou Claudio aankomen met Sara.
Once Sara and Claudio sat down, we "jumped" out of the toiletroom and surprised Sara (that's the thing of a 'surprise-diner'). It was very funny because she didn't had any clue this would happen. After, she told me that she thought she was going to have a nice calm diner with her boyfriend. Well yeah...not! After thay had sing the sing for her, they asked me to sing it also in Flemish. Can you believe I couldn't remember it anymore! even now I'm still doubting if we have any in Flemish! All the languages from the past weeks...it's to much for me!! But it became a very nice evening with very nice people. On the right you can see a few people that joined to diner.We hadden redelijk wat binnengespeeld die avond, en voor de tragen onder de mensen: ik heb het niet over eten. Maar het was zaterdag en dan mag dat. 'Als ge kunt drinken, dan kunde de dag erna ook opstaan'...die goeie slimme papa met zijn adviezen van vroeger toch! Dit advies is mij altijd bijgebleven dus was ik zondag opgestaan met alweer een plan! I had a mission! Die mission was om wat natuur op te zoeken.
Ik wilde dolgraag eens een wandeling door de krater maken, want zo van ver... Deolinda had mij al gewaarschuwd om dat niet alleen te doen als je de plek niet kent. In Luis vond ik dus de ideale begeleider. hij is fotograaf en één van de SPEA medewerker. Een organisatie in Portugal die instaan voor het beschermen van zeevogels en natuur. Hij kende de mooie plekjes dus maar al te goed. Met mijn kodak in de hand ging ik door het hele...krater-gebied. Wat zo klein leek van boven, was zo immens beneden! En het was heel moeilijk wandelen door de planten. Die zogen soms je voeten in de grond. Maar het was zo mooi, zo mooi, zo mooi! We hebben zelfs de wilde paarden gezien waar 'k al over verteld heb! We zijn door de krater gewandeld en aan de andere kant terug naar boven gegaan. Afzien!! want wegjes kennen ze hier dus niet. It was straight up between nature! Soms bleef ik zelfs even staan om "van het uitzicht te genieten", maar eigenlijk was ik mij kapot aan het puffen. Luis apprecieerde het dat ik zo van de natuur genoot...
Eens boven kon je geen 5 stappen vooruit meer zetten! Niet omdat ik echt heel heel moe was, maar omdat je dan gewoon van de afgrond zou vallen. End of the island!
Ik kan je echt moeilijk uitleggen hoe mooi het was, ik kan je enkel de foto's laten zien. Heb een reeks van Luis en een reeks van mezelf erbij gezet. Enjoy Corvo's nature! (or at least the pictures)
En met de regenboog sluit ik af voor vandaag. Het was een geweldige week en lets see what happens this week!
Beijinhos!
Sofia
Ik wil ook!
BeantwoordenVerwijderen