Mundo subaquatico

Dat er vissen in de zee leven weet iedereen. Dat er zich daar een hele wereld in bevindt was toch moeilijk te geloven. Je ziet wel prentjes en beelden in de media maar ik ben al naïef genoeg geweest in mijn leven om dat zomaar te geloven. Tijd voor onderzoek dus vermits ik hier genoeg zee rond mij heb.
Er werd mij al regelmatig verteld dat Corvo de ideale plaats is om te duiken. Velen doen het hier voor de fun of om te vissen (met de harpoen). 'Laat mij maar eerst eens al snorkelend ronddobberen in de zee', dacht ik. Zelfs dat had ik nog nooit gedaan!

Had wel een groot probleem, eigenlijk twee: zeevrees en vissenvrees. Laat dat nu net twee dingen zijn die nogal "vaak voorkomen" bij snorkelen.
Die zeevrees is gekomen door de vieze kwallen aan onze Belgische kust en verhalen over verdronken mensen die ze nooit meer terugvonden. De vissenvrees is dan weer afkomstig uit de Ardennen. Bij het spelen in de Semois besliste een klein visje in mijn watersandaaltjes te zwemmen terwijl mijn voet er nog inzat! Voelde iets kriebelen, verschoot en voila...vissenvrees! Trouwens, en 't is niet om te lachen, hier zwemmen hamerhaaien rond!

Na enkele duwtjes in de rug kreeg Luis mij dan toch in een duikpak. Voor hem 'tegen het koude water', voor mij 'tegen enge vissen'. Vooraleer ik al dat materiaal op mijn gezicht zetten moesten er toch enkele beloftes gemaakt worden: niet in diep water gaan zwemmen, alles stap voor stap doen, mij niet alleen laten, niet met mij  lachen en geen geintjes onder water.
Daar gingen we dan. Zwemvliezen aan, duikbril op, snorkel in de mond en dat water in.

Eerste indruk: wow! Ik had eigenlijk geen verwachtingen van wat ik te zien zou krijgen, maar wat ik zag was breath-taking! We bleven in ondiep water waar de zee rustig was tussen de rotsen en waar je dus de meeste kans had om mooie vissen te zien.
En of die mooi waren! Ineens zwommen al die kleurrijk visjes die je normaal achter glas ziet voor mijn neus voorbij. Formidabel! Luis bleef maar wijzen naar visjes die ik moest bewonderen. Na een tijdje begon ik zelf te wijzen als een gek, alsof hij die vissen ook voor de eerste keer zag...
Bij wat dieper water zagen we zelfs een hele school vissen enkele meters van ons. Super om dat te zien en tegelijkertijd was dit even een beangstigend moment. Er waren geen rotsen meer, je zag gewoon de wijde zee voor je. Een grote blauwe wazige wolk waar je niet door kunt kijken. Beetje akelig. Terug tussen de rotsen zagen we nog een felrode zeester en enkele mooie schelpen.

Na een uurtje waren we de zee weer uit en bleef ik nog eventjes op het strand zitten. Ik was onder de indruk van wat ik gezien had. Schrik voor het water: een beetje. Schrik voor de vissen: helemaal niet. Dit was een bijzonder geslaagde ervaring die ik maar al te graag overdoe!

We hebben nog geen onderwaterfoto's kunnen nemen, dat is voor de volgende keer. Geen Sofie in een silly duikpak dus. Dit zijn opgezochte foto's van de visjes die ik onder andere gezien heb.
Enjoy and be jealous, you should! ;-)

-x-