The black island.

Corvo ligt op 24km ten noorden van Flores. Het is het kleinste eiland van de Azoren en heeft maar een oppervlakte van 17km². Samen met Flores, was Corvo het laatste eiland dat ontdekt werd door onderzoekers in 1450. Het eiland trekt vooral vogelliefhebbers en natuurliefhebbers aan.
Wat opvalt aan het landschap is dat het verdeeld is in kleine gronden door lage muren van zwarte stenen. Deze zwarte stenen zijn afkomstig van de rotsen van de vulkaan en geeft daarom ook de naam 'The black island' aan corvo.



woensdag 7 december 2011

As vacas de Corvo, meus melhores amigas.

Het werd mij al lang beloofd en vorig weekend werd die belofte ook waargemaakt. Mijn boerinnengehalte zou de hoogte inschieten want...ik ging koeien melken! De technologie waarbij koeien voor zich uit staan te staren terwijl een machine hen uitmelkt bestaat hier nog niet, het is met de handjes te doen hier!
De owner van de te melken koeien was Pedro, de local apotheker.
Hij is trouwens ook de man die vogels opvangt en verzorgt die aanmeren op Corvo en te zwak zijn om verder te vliegen. Iedereen heeft hier twee jobs!

* Leuk weetje hierover:
Onze vuilnisman van 's morgens is ook de kok in een restaurant 's avonds. Bizarre combinatie waarbij je jezelf vragen kunt stellen soms! Vanaf het moment dat ik dit wist heb ik zijn eten toch grondig bestudeerd alvorens het op  te eten. Ik wil geen stukje vlees zien liggen dat ik gisteren in mijn eigen vuilbak heb gegooid!

Terug naar de koeien.
Wij dus de achterbak van de auto in en op naar de koeien die boven stonden te grazen. Het waren een stuk of zes koeien die we onder handen moesten nemen, letterlijk dan. Pedro toonde ons een koe die wij mochten proberen te melken. Toen ik het beest zag had ik al meteen medelijden met haar. Zo meteen zouden twee vreemdelingen aan haar zitten te klungelen. Zoveel medelijden had ik nu ook weer niet want een minuut later zocht ik de melk al op.
Het gevoel van die uiers is in het begin wel een beetje raar. Iedereen lacht met het melken van koeien omdat het "op het mannelijke lid in rust lijkt dat je zit te masseren". Dat is ook zo!!
Voor de gevoelige lezers onder jullie is dit misschien vreemd om te lezen, maar ik zou het niet anders kunnen omschrijven.
Ik wist helemaal niet hoe te beginnen aan het melken. Moet je echt trekken? Moet je hard duwen? Gaat dat beest mij geen slag met haar staart geven?...
De eerste keren zit je maar wat te trekken en te duwen met je vingers tot je een straaltje melk tevoorschijn ziet komen. En dan begint het leuk te worden...! Naarmate je fingerspitzengevoel (of hoe schrijf je dat?) verbetert, komen die straaltjes er harder en harder uit. Luis zat al de hele tijd naast mij te filmen en om hem even te grazen te nemen begon ik dus zijn kant op te spuiten. Hilarisch, want hij bleef filmen met melk op zijn gezicht en zijn kleren!
Ik heb er dus weer een "skill" bij om over te stoefen: ik kan koeien melken!

Nadien hebben we de koeien, kippen en varkens nog eten gegeven en zijn we terug naar huis vertrokken. De tijd was snel gegaan, de zon zat al dicht tegen de horizon.

Hieronder zie je de link naar een filmpje over deze leuke en leerrijke namiddag waarin ik de hoofdrol speel.
Enkele gastrollen:
- Luis
- Cornelia de koe
- Eva het ...





Ik wil jullie ook zeker deze foto niet onthouden. Een blik op Corvo by night met in de verte Flores.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten